17 Οκτ 2013

ΧΡΟΝΟΣ


Κάθε μου ξύπνημα
μοιάζει μὲ καινούργια γέννηση!

Τὴν κάθε φορὰ ἡ Νύχτα
μὲ ξαναγεννάει κοιλοπονώντας
ἀπ’ τὴν ὁλοσκότεινη Μήτρα της.

Ἀνασηκώνομαι πάνω ἀπὸ τὴν ἄβυσσό της
καὶ μὲ ἀγωνία ἀναζητῶ τὴν Αἰτιότητά μου∙
τὴν στιγμή καὶ τὸ στίγμα
τῆς Συνείδησής μου…

«Ποῦ βρίσκομαι;»
Τὸ στίγμα μου στὸν Χῶρο ἀναρωτιέμαι.
«Τί ὥρα; Ποιὰ εἶναι τοῦ Χρόνου ἡ στιγμὴ
ποὺ μέσα της ξαναγεννιέμαι;»

Τὸ Περασμένο -μιὰ μακρυνὴ μνήμη.
Τὸ Μελλοντικό -μιὰ ἀπροσδιόριστη ὑποψία.
Καὶ τὸ Παρόν, ἀσύλληπτο∙ ἀκατανόητα φευγαλέο!

Λάχεσις, Κλωθώ, καὶ  Ἄτροπος
μὲς ἀπὸ τὴν ἀχλύ τους μοῦ γνέφουν,
τῆς μιᾶς Μοίρας τὰ νήματα γνέθοντας…

Ἆραγε, εἶναι Ροὴ ὁ Χρόνος,
ἢ μιὰ ἀκόμη Ἐφεύρεσή μας;


19 Σεπ 2013

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΛΗΘΗ


Ἡ Τρέλλα καραδοκεῖ∙ θὰ χτυπήσει πολλούς!
Ὄχι τοὺς εὐαίσθητους∙ αὐτοὶ ὑποφέρουν γιὰ τὸ τίποτα,
τοὺς ἀνυποψίαστους θὰ χτυπήσει, κι εἶναι πολλοί…

Μὲ τακτικὴ αἰφνιδιασμοῦ θὰ ἐφορμήσει
καὶ ὕπουλα θὰ εἰσχωρήσει στὸ ἐσωτερικό μας…

Καθὼς οἱ Φρουροὶ τάβλι θὰ παίζουν
στὴν Κεντρικὴ Πύλη τῆς Θήβας∙
τὴν ἀγωνία τους διασκεδάζοντας
μὲ τὸν κρότο τῶν ζαριῶν.

Καὶ πιὸ μέσα, οἱ Ἐγκέφαλοι, οἱ ἈρχΗγέτες,
Φρουροὶ τῆς Ὑψηλῆς Πύλης, σκάκι θὰ παίζουν∙
πάνω στὰ μαυρόλευκα τετράγωνα τῆς ζατρικιέρας
μὲ ἀόρατο χέρι πεσσοὺς μετακινῶντας…

Καὶ νὰ ποὺ ἡ Βασίλισσα τῆς Μνήμης
ἀρχίζει ξανὰ νὰ ἐρωτοτροπεῖ αὐτάρεσκα
μὲ τῆς Λήθης τὰ μαῦρα - ἀντίπαλα πιόνια…

Ὦ, Θεοί, αὐτὰ θὰ τὴν παγιδέψουν
καὶ γι’ ἄλλη μιὰ φορά, χαιρέκακα
στὸ Σκότος θὰ τὴν αἰχμαλωτίσουν…

Μά, ὅταν τὸ Παιγνίδι θὰ κοντεύει στὸ Τέλος του,
κι ὁ Βασιλιὰς τῶν Λευκῶν, ἀκάλυπτος,
ἀπειλημένος, θανάσιμα προδομένος,
θὰ ἑτοιμάζεται νὰ παραδοθεῖ...

Τότε, μιὰ ἄλλη Ἱερὴ Τρέλλα, 
ὁρμητικὰ θὰ εἰσβάλλει
κι ὁ Βασιλιάς, τοῦ Παιγνιδιοῦ ὁ Νοῦς,
ἁπλὰ θὰ πηδήσει ἔξω ἀπὸ τὴν Σκακιέρα!

14 Σεπ 2013

ΕΡΜΗΣ


Πλανήτης – Νος μου
σ τροχι
γύρω π τν λιο σου,
κατάληπτε…

Σπίθα μου
μς π Κέλυφος
-σπέρμα θνητν-
γύρω π τ Φς Σου
μείλικτα πορεύεται·
νερμήνευτε λφα
δελφ πόλλωνα!


ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΝ


Μια μέρα
ό,τι αυθαδίασε
θα καταστραφεί
μες στην στειρότητα της αυθΑΔΕΙΑΣ του!

Μια μέρα τίποτα
απ’ όσα οι ΆνθρΩΠΟΙ έχουν φτιάξει
δεν πρόκειται να μείνει·
όλα θα εξαφανιστούν
και θά ΄ναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ!

Μια μέρα τίποτα δεν θα μείνει
να σηματοδοτεί την Εποχήν ετούτη:
Ένας «Πολιτισμός» του πλαστικού και του τσιμέντου·
«Πολιτισμός» με πενθήμερο και σύνταξη·
Πολύ (τ) ισμός της Πολυ–κατοικίας!

Με το μυαλό των πολλών -παγιδευμένο
να σαπίζει μες στα εγωιστικά τους κρανία
και τον λόγο των λίγων –να πλανιέται
ακατανόητος πάνω από την αποσύνθεση της σαπίλας.

-Δεσμώτες των Μορφών,
η ανέγγιχτη Ουσία σας θα βρυκολακιάσει
κι Εφιάλτης θα γίνει την νύχτα
στα ακατανόητα και προδοτικά όνειρά σας…

-Ενθουσιώδεις ανυποψίαστοι,
χειροκροτητές εσείς, άβουλοι…
Καταστροφείς της χαράς
και του αβίαστου χαμόγελου,
σας φέρνω εδώ για αναγνώριση
τα πτώματα των σκοτωμένων Ωρών σας…

-Αλλά μάθετε πως
όταν η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
θά ’χει συντελεσθεί,
θ’ αναστραφεί και θα γίνει
ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ…
κι ό,τι
μην μπορώντας να το χαρείτε,
χαιρέκακα θα το καταστρέφετε!

Η Γλώσσα –αιμορραγούσα
από τις «εκπαιδευτικές» βολές
χαιρέκακων διασκεδάσεων
μεταγγίσεις θα δέχεται
-υποκριτικά κι εσπευσμένα-
από τους ίδιους εμβριθοφανείς «ειδήμονες»
που μυστικά θα μελετούν την ευθανασία της.

Ασφυκτιώντας
μες στην αιμορραγία τἠς Γλώσσας
-όπου, μην μπορώντας με νεκρές συλλαβές
την Ταυτότητά μας ν’ αρθρώσουμε-
Εκείνη θ’ αποχυμωθεί
κι Εμείς θ’ απονεκρωθούμε…

Και τότε,
μονάχα οι εμπειρίες θα καταγράφονται
-όλο και πιο έντονες
όλο και πιο τρομακτικές-
μες στην Τρικυμία των εγκεφαλικών αλλοιώσεων
και πάνω στο Σπέρμα της αγέννητης σάρκας.

Ώσπου να ‘ρθεί
η πιο τρομακτική, η πιο αφάνταστη,
η πιο ασύλληπτη εμπειρία…

Και τότε,
το μόνο που θ’ απομείνει θά ‘ναι
μια απελπισμένη, μια παραλογισμένη
προσΠΑΘΕΙΑ καταγραφής της…

Όπως εκείνον
που τον κυκλώνει Πυρκαγιά
ανέλπιστα
και τόσο απρόοπτα…

Και το μόνο που απομένει είναι
η καταγραφή της ά-τοπης κίνησης·
είναι η απανθράκωση
στον μορφασμό της έσχατης αγωνίας!

Η ανώτατη καταγραφή του Σεισμογράφου
είναι μια ανώφελη καταγραφή· είναι
η ίδια η καταστροφή του από Σεισμό!

Η μεγίστη καταγραφή του ανθρώπινου Εγκεφάλου
είναι –και πάλι- μια ανόητη καταγραφή· είναι
η αυτο-καταστροφή του από κάποιαν Ύβρι!

Ωστόσο,
Ανώτατη Καταγραφή μιάς Καταστροφής
παραμένει πάντα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ…

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΙΟΝΑ ΗΛΙΟ




ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΙΟΝΑ ΗΛΙΟ 
A PRAYER TO THE HYPERION (SUPERIOR) SUN

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΘΥΡΗΣ - ΑΣΤΡΑΠΟΣΙΓΜΑ: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΙΑ 

                                         GEORGE LATHYRIS - ASTRAPOSIGMA: A PRAYER